Arrive in style...

Zo. Dan heb ik nu even tijd om achter me laptop te kruipen buiten in het zonnetje... RUST

De reis naar Nieuw-Zeeland was voor mij toch al een aardig avontuur op zich. Woensdag voor vertrek eerst nog eens verrast door m'n vriendinnen met een luxe ontbijt, maar door de verrassing had ik net gegeten hihi... maar het idee was sehr guut :)

Om half 11 woensdagochtend op naar Schiphol, mijn mede reisgenoten tot Melbourne hadden we meteen gevonden en na het inchecken was het vrij snel tijd om afscheid te nemen van ons pap, mam en joost.
Op dat moment had het vliegtuig al 10 minuten vertraging, maar dat werden er helaas nog wat meer. Ook heb ik hier de cultuur van de Chinezen mee mogen maken, die echt onbeleefd zijn en geen woord Engels kunnen. Ze weten niet eens wat een stewardess bedoeld, wanneer ze uit wanhoop handgebaren gaat maken om op te schieten haha.
Maargoed, iets verlaat vertrokken uit Amsterdam en m'n buurvrouw in het vliegtuig had net iets meer van de wereld gezien dan ik, kwam ik al snel achter. Gelukkig een aardig buurvrouw voor de eerste vliegreis en de luxe binnen dat vliegtuig was niet normaal. Ofja, ik had dat nog nooit gezien. Alle mogelijke films kon je kijken, je telefoon opladen, van die opfrisdoekjes die ze rondbrengen, muziek luisteren en het eten was ook goed.. tot zover super!
Toen vertelde mijn buurvrouw dat we zodra het vliegtuig geland was, we heel snel moesten overstappen (zegmaar sprintend door de gate) omdat ze wist dat het vliegveld van Dubai héél erg groot is. Daar heb ik dus heel weinig van gezien omdat we 5 hele minuten in Dubai geweest zijn. We mochten zo door de douane en mijn tas hoefde niet meer gecontroleerd te worden om zo het volgende vliegtuig te halen.

Zo startte de vliegreis van Dubai naar Melbourne, waar de reis voor Erica en Marloes zou eindigen, maar ik nog een stukje mocht.
Ons mam had slaappillen meegenomen en deze schijnen gewerkt te hebben. Na eerst wat te hebben gebuurt, heb ik toch mijn plekje om gestrekt te kunnen liggen in het vliegtuig opgezocht. Marloes en Erica lagen op dat moment al in coma, dus die waren me een soort van kwijt, maar onze sjansbal steward wist te vertellen waar ik was!
Toen ik terugkwam dacht ik nog een uur of 6 te moeten vertoeven, maar gelukkig was dit nog maar een uurtje, ideaal :)

Op naar de laatste trip van Melbourne naar Christchurch. Bij het boarden vonden ze het nodig om te zeggen dat ik niet op de passagierslijst stond, maar gelukkig was dit een administratieve fout van ze. Dit vliegtuig was wat ik gewend was van een vliegtuig, klein en blij als je daar weer uit mag. Deze laatste 3 uurtjes vielen erg tegen, je bent dan immers al zo'n 30 uur aan het reizen. Maargoed, eind goed al goed, dacht ik.

Nadat ik de douane in Christchurch gepasseerd was om 05.00 AM op vrijdagochtend inmiddels, bleek mijn koffer de haastige overstap in Dubai helaas niet gehaald te hebben.
Sta je dan, nog nooit verder geweest als Europa, zonder koffer aan de andere kant van de wereld.
Maargoed, even alles bij elkaar vloeken, tot 100 tellen en na het invullen van een formulier dachten ze hem binnen een halve dag wel weer gevonden te hebben. U not, ik heb 10 minuten geleden mijn koffer uit kunnen pakken en het is ondertussen zondagochtend. Nu heb ik dan ook pas het gevoel dat het avontuur écht kan beginnen.

Gelukkig verblijf ik in een huis met eigen slaapkamer, badkamer en wc. Ik woon hier samen met Jenny, een vrouw van ongeveer 60, en een hond die nog slechter luistert dan de onze. De hond is er net zo een als Diesel van Britt en is net zo druk als de onze, dus dat past me eigenlijk wel.
De vrouw woonde voorheen met haar man op een boerderij iets verderop, maar haar exman vond op een gegeven moment de buurvrouw interessanter. Iets wat ik niet snap, want het is echt een oma figuur die super goed voor je zorgt. Ze kookt voor me, ze wast mijn kleren en ze stofzuigt mijn kamer, ideaal.

Vrijdag na aankomst heeft ze me meteen een tandenborstel gegeven en kon ik douche en wat slaap meepikken. 'S middags (voor mijn gevoel midden in de nacht) zijn we naar het bedrijf geweest waar ik stage ga lopen, en hebben we wat schone kleren, en douchespullen gekocht voor de dagen zonder koffer. Vervolgens kwam haar dochter, die getrouwd is met een Nederlandse TILBURGSE man, en alweer 30 jaar in nz woont) Ze gaf me een welkomstdoos vol met typische producten uit Nieuw-Zeeland.
'S avonds uiteten geweest met mijn stagebegeleider en andere Nederlandse stagiair uit het Noorden v/h land.

Zaterdag zijn we mijn fiets op gaan halen bij haar zus, een fietsje waar ik de eerste kilometers al op gemaakt heb. Mijn blokje fietsen van vanmorgen werd iets groter dan gepland omdat ik de weg kwijt was.
Vervolgens hebben we een paardenracewedstrijd gekeken, waarbij ik een Engelse spoedcursus wedden op het juiste paard heb gehad. Mijn aanname bleek juist; het is een smerig wereldje die paardenracewedstrijden, wat het niet minder leuk maakt om naar te kijken. En groot, alles is hier groot :)

Verder een beetje van alles de laatste dingetjes geregeld, vanavond gaan we bij haar zus uiteten en ze heeft wat Nederlandse dingen in de koelkast zei ze, dus ik ben benieuwd!

Dit was het voor dit weekend zo'n beetje wel. De jetleg die ik heb is er nog steeds, maar wordt gelukkig steeds minder. Het tijdsverschil is trouwens 10 uur, hier zijn ze 10 uur verder. Het rijden aan de linkerkant van de weg is nog wel even wennen, maar dat moet goedkomen!

De groeten aan iedereen en I will keep ya in touch!